گل همیشه بهار
نام علمی : Calendula officinalis
خانواده: COMPOSITAE
گیاه یكساله و سریع الرشد كه دارای ارقامی با بلندی و گستردگی ۳۰ و ارقامی با بلندی و گستردگی ۶۰ سانتیمتر می باشد.
برگها سرنیزه ای و بسیار آروماتیك و سبز كمرنگ هستند. گلها شبیه گل مینا كم گلبرگ یا پرگلبرگ و نارنجی رنگ بوده و از بهار تا پاییز ظاهر می شوند.
نیازها: در مكان آفتابی و هر نوع خاك كه دارای زهكش خوب باشد رشد می كند. جهت ازدیاد طول دوره گلدهی می بایست گلهای خشك مرتباً چیده شوند. حداقل دمای قابل تحمل آن ۱۵ درجه سانتیگراد است.
ازدیاد: از طریق كاشت بذر در بهار و یا پاییز امكان پذیر است. بذر این گیاه را می توان اواخر شهریور ماه كاشته و نشاءها را در اواسط پاییز به باغچه منتقل نمود.
نیازهای اکولوژیکی
در طول رویش به نور و گرمای زیاد نیاز دارد. این گیاه خشکی را تحمل میکند. بذور در دمای 10-8 درجه سانتی گراد و پس از 5-4 روز جوانه می زند. کشت این گیاه در مناطق با میانگین درجه حرارت 18-17 درجه سانتیگراد در خرداد و 20-19 درجه سانتیگراد در تیر- مرداد، موفق خواهد بود. درجه حرارتهای پایین را به خوبی تحمل کرده و حتی برای مدت محدودی قادر به تحمل درجه حرارتهای زیر صفر است. این گیاه به آب ایستایی حساس بوده و نیاز به خاکهایی با تهویه مناسب دارد. آبیاری زیاد در این گیاه مناسب نبوده و موجب گسترش بیماریهای قارچی می شود.
خواص دارویی و موارد مصرف:
در برخی از فارماكوپه ها گلهای همیشه بهار برای مداوای بیماریهای معده معرفی شده است و از مواد استخراج شده از گلهای این گیاه برای مداوای زخمهای پوستی، کرم تهیه می شود
مواد رنگی استخراج شده از گل همیشه بهار برای رنگ کردن مواد غذایی و برخی از چربیها کاربرد دارد. در صنایع آرایشی و بهداشتی مورد استفاده زیاد قرار می گیرد.
تبادل
لینک هوشمند